IoT Nedir
Nesnelerin İnterneti, IoT her türlü “şeyin” (cihazlar, süreçler, sistemler) birbirine bağlı olduğu, birbirine bağlı olan şeylerin sorunları çözmek için birbirlerini kontrol etmelerini ve dijitalleştirme yoluyla yeni iş modelleri yaratmalarını sağlayan sistemlerdir.
Her ne kadar IoT’in fikri 1999’dan beri var olsa da, ilk olarak RFID (Radyo Frekansı Tanımlama) uzmanı ve endüstri öncüsü Kevin Ashton bu ifadeyi kullandı. O zaman, internetteki bilgilerin çoğu insanlar tarafından yaratıldı. Ancak, hatalarımız ve kısıtlamalarımız nedeniyle, sensörlerin ve makinelerin verilerini doğrudan internete gönderip gönderebilmeleri ve vermeleri gerektiğinin farkına varıldı. M2M’in (makineden makineye) arkasındaki kavram buydu ve yakın zamana kadar daha sık kullanılan terim olmuştu.
M2M’in tipik örnekleri, iç sıcaklığı otomatik olarak raporlamak için satış otomatlarına iletişim modüllerini kurmak ve uzaktan satılan ürünler hakkında bilgi / ürün bilgisini otomatik olarak rapor etmek gibi şeylerin iç sıcaklıklarını ve kalan öğelerin sayısını veya asansörlerin veya ATM’lerin operasyonel durumunu izlemek gibi uygulamaları kapsar.
IoT ve M2M Arasındaki Fark
Peki IoT ve M2M aynı mı? Temel kavramların bazı kısımları benzer olsa da, bazı önemli farklılıklar vardır.
M2M’de, tek tip bir cihazın tek yönlü izlenmesi normdur. M2M uygulamalarının tipik örnekleri, fabrikalardaki üretim ve kalite kontrolünü yönetmek için malzeme ve envanter miktarını ölçmeyi veya yoldaki araçların konumunu belirlemek için GPS kullanmayı içerir. Bu gibi durumlarda, cihazlardan toplanan veriler tek bir seride depolanır ve veri analizinin sonuçları nadiren cihazlara geri gönderilir; veya aygıtları kontrol etmek veya işletmeyi yönetmek için karmaşık analizlerden geçmek üzere kullanılacak veriler için.
Batı’daki daha gelişmiş IoT model denemelerinden bazılarındaki eğilim, özellikle BT’yi, özellikle de üçüncü sektör olarak adlandırılan endüstriyel üretim için bulut, mobil, sosyal ve büyük veri analitiklerini agresif bir şekilde kullanmaktır. Sadece tedarik zincirlerinde, ancak IoT ile mücadele etmek için bu platformlarda analog verileri kullanmak için tüm değer zincirlerini dijital olarak silahlandırmak
Yukarıdakilere dayanarak, aşağıdaki beş madde M2M’den farklı olan IoT’nin karakteristikleridir.
-Yalnızca veri dizisi olarak bitmiyor
-Sahadaki cihazlara geri bildirim ve kontrol
-Otomatik işleme, dijital dönüştürme analog, kullanıcıların önerileri bulmak için izin veren özellikler, optimizasyon
-Platform 3. Platform üzerine inşa edilmiştir (mobil, bulut, sosyal medya, analitik)
-Uç cihazlarda istihbarat kullanan kooperatif işleme (daha sonra bahsedilecektir)
Peki IoT neden bu kadar ilgi çekici ve popüler
IoT, son birkaç yıldaki en sıcak konulardan biri haline geldi, o kadar ki, bazı medyalarda “IoT” göremediğimizi söylemek abartılı değil. IoT’nin ilgi odağı olmasına ne sebep oldu?
Bunun bir nedeni, akıllı telefonların patlayıcı çoğalmasının ve beraberindeki sensörlerin seri üretiminden kaynaklanan fiyat düşüşünün IoT uygulaması için çıtayı büyük ölçüde düşürmesidir. Daha ucuz sensörler, bulut hizmetleri nedeniyle düşük bakım maliyetleri…. sensörler maliyeti, iletişim altyapısı kontrolü ve LoRaWAN ve SIGFOX gibi yeni iletişim teknolojileri nedeniyle bulut hizmetlerinin ve ağların yayılması nedeniyle servis bakımı için daha düşük maliyetler.
Diğer bir neden de büyük veri analizi ve AI gibi teknolojilerin geliştirilmesidir. Kendi başına veri toplamak pek bir şey ifade etmiyor. Önemli nokta, verilerden iç görü elde etmek ve işi geliştirmek için özel eylemler ortaya koymaktır. İşletmeler bu tür teknolojilerin gelişmesiyle teşvik edilen IoT’ye giderek daha fazla dahil oluyorlar.
Almanya ve ABD tarafından yürütülen ileri girişimler hakkındaki bilgiler de Japonya’ya büyük ilgi gösterdi. Almanya, Industrie 4.0’a 2011’de ulusal bir politika olarak başlamıştır. Bu çaba, üretim ekipmanına gömülü sensörlerden üretim süreci verilerini toplayarak üretkenliği artırmak ve maliyetleri düşürmeyi amaçlamaktaydı.
Bu arada ABD’de, IoT kullanarak değer zinciri ve gerçekliğin tamamen dijitalleştirilmiş entegrasyonunu hedefleyen bir hareket başladı. “Dijital İkiz” özellikle IoT girişimi olarak göze çarpıyordu. Teknoloji, fabrika ekipmanlarından elde edilen gerçek zamanlı veriyi alır ve fiziksel ortamı siber alan üzerinde kopyalar. Digital Twin, üreticilerin, üretken verimliliği artırmak ve bunu gerçek ortama uygulamak için fabrikada en iyi ekipman kurulumunu simüle etmelerine izin verir.
Japonya’da IoT, 2015 yılının başlarında bir zamanların ilgi alanına girdi. İşletmeler, Nisan ayında “IoT Tanıtım Ofisi” veya “IoT Projesi” gibi isimlerle örgütlendiler – yeni mali yılın başlangıcı. O zaman, bu kuruluşlar tarafından yürütülen faaliyetler çoğunlukla bilgi toplama ile sınırlıydı. Ne tür bir eylem yapılması gerektiğini henüz belirlemediler.
Tam ölçekli IoT iş uygulaması üzerinde değerlendirme ve çalışma 2016 mali yılında da ilerlemeye başladı. IoT Hızlandırma Konsorsiyumu’nun faaliyetleri, IoT kullanımını ve sanayi-akademi-devlet işbirliği ile uygulamalarını destekleyen bir kuruluş olan bu dönemde de artmaya başladı.
IoT nereye gidiyor?
Kısaca, IoT’nin son resminin, Cyber Physical Systems ve Digital Twin tarafından örneklendiği gibi dijital alanda analog ve fiziksel dünyayı yeniden üreten sistemler olduğu varsayılmaktadır.
Belirsiz fiziksel olayların dijital olarak çoğaltılması, öngörülerde bulunmamızı sağlar. Ortadan uzun vadeli bir bakış açısına göre, IoT, son duruma doğru sürecin araçlarından veya bölümlerinden biri olarak düşünülebilir. Başarılı örneklerden biri, Misumi tarafından sunulan “meviy” dir. Sipariş etmek istediğiniz hassas makine yapımı parçaların 3B CAD verilerini yüklediğinizde anında bir tahmin sağlayan bir çevrimiçi hizmettir.
Hizmet, işleme tesislerinde çalışma durumu gibi tüm bilgilerin dijital biçimde depolanmasıyla sağlanır. Önceden, doğrudan gelir bilgisine bağlanabilen operasyon durumu da dahil olmak üzere bilgiler gizli olarak sınıflandırılmıştı. Bundan sonra Japon işletmelerinin bilgileri paylaşmaları ve işlerini en üst düzeye çıkarma fırsatlarından yararlanmak için hıza odaklanmaları gerekiyor.
Çok önemli faktör – “kenar”
Çok yaygınlaşan IoT, sensör cihazlarından büyük miktarda veri bulut sunucularına yükleniyor. Bu verilerin işlenmesi ve analiz edilmesi yeni değerler üretir. Analiz sonuçları optimizasyon için cihazlara geri gönderilebilir. Yeni iş modellerinin kolaylaştırılması mümkün hale geldi.
IDC Japonya tarafından yapılan tahminlere göre, 2020 yılına kadar 50 milyar nesne internete bağlanacak ve bu nesnelerin çoğunluğu ne akıllı telefonlar ne de bilgisayarlar değil, IoT cihazları olacak. Tüm bu cihazların internet üzerinden iletişimi inanılmaz derecede maliyetli olacak ve bulut sunucularında depolanacak veri hacmi çok büyük olacaktır.
Bu sorunun olası çözümlerinden biri de kenar hesaplamadır. Cihaz sayısındaki patlayıcı artış dahil her şeyi kontrol eden merkezi mimarinin aksine, beraberindeki ağ trafiği ve büyük veri hacmini bulutta depolamak için montaj masrafları, kenar hesaplama “işbirlikçi dağıtım” kavramını temel alır. “Kenar”, nesnenin buluta değil, aygıta daha yakın olduğu anlamına gelir.
IoT Dünya Forumu tarafından savunulan “Nesnelerin İnterneti Referans Modeli”, IoT mimarisini yedi katmana ayırıyor. Alttaki üç katmana “kenar” denir ve maliyetin düşürüldüğü, veri işlemede gecikmeyi en aza indirdiği ve görevin bir bölümünü verinin üretildiği noktaya atayarak gerçek zamanlı yanıtı koruduğu düşünülür.
